TEATR

„Król Lear po polsku” to dramat pióra artysty filmu, teatru i  estrady  ukrywającego się pod pseudonimem – Paweł Binke. Reżyser wielu znanych i lubianych seriali telewizyjnych ,  autor pełnych ciętej ironii książek,  udowodnił „Królem”, że sceniczny dialog nie ma dla niego tajemnic.

O czym jest sztuka?

Z pozoru to tylko opowieść o niespełnionych aktorach łaknących jak kania dżdżu solidnego, repertuarowego teatru.

Z pozoru to tylko opowieść o nieprzystosowaniu się wrażliwych artystów do czasów drapieżnego kapitalizmu.

Z pozoru to tylko taka sobie opowiastka o głupocie mediów, pazerności banków, obojętności polityków.

Z pozoru…

Drugie a nawet trzecie dno sztuki ukrywa wstrząsający obraz kondycji naszego społeczeństwa, jest gorzką , ba bolesną diagnozą  relacji międzyludzkich.

Autor z sobie właściwą przenikliwością, śmiertelnie poważnym poczuciem humoru,  tupie nogą, wścieka się, wyśmiewa, kpi i żartuje świadom, że… no właśnie, może,  czy nie może wpłynąć na otaczającą go rzeczywistość?

Główny bohater sztuki ma dość grania w reklamach papieru toaletowego, paraleków, piwa czy banków. Chce mu się „Leara” kreować. Chce mu się żyć sztuką i w sztuce. Dużo chce, za dużo. A „za dużo” trzeba zapłacić dużą cenę. Jak dużą? Każdy widz przekona się płacąc całkiem niedużą cenę za bilet.