TEATR

Mimo dekady ciszy, muzyka disco polo triumfalnie powraca drugą falą. Miliony Polaków nie wyobrażają sobie bez niej wesela lub dyskoteki. Czy oznacza to, że mamy paskudny, prowincjonalny gust? A może po prostu polski rynek muzyki rozrywkowej nie ma nic do zaoferowania w zamian? Spektakl jest próbą zrozumienia fenomenu tego gatunku.

Artyści wzięli na warsztat kilkanaście piosenek (głównie z pierwszej fali disco polo, czyli lat 90-tych), które były dla nich pretekstem i inspiracją do stworzenia prostych, zabawnych sytuacji międzyludzkich – głównie marzeń i wyobrażeń na temat lepszego, kolorowego zachodniego świata, który nagle stanął przed Polakami otworem.

Akcja rozgrywa się w ciasnym, postkomunistycznym i kiczowatym mieszkaniu. Analogicznie do „Tanga” Rybczyńskiego – jeden pokój i wielu, niezależnych od siebie, mijających się lokatorów.